Botki dawniej i dziś, czyli historia kultowego fasonu

Nazwa „botki” pochodzi od angielskiego słowa „bot” oznaczającego rodzaj damskiego buta z podwyższoną cholewką. Dawniej obuwie tego typu było wykonane głównie ze skóry licowej lub zamszowej, jednak obecnie botki produkowane są także przy wykorzystaniu skóry ekologicznej, jak i również z wykorzystaniem specjalnie wzmacnianych materiałów tekstylnych. Istotny jest fakt, iż nadmieniony fason uznawany jest powszechnie za jeden z najpopularniejszych na całym świecie. Co przyczyniło się do rozsławienia klasycznych botków? Aby odpowiedzieć na to pytanie, prześledźmy historię tego ponadczasowego modelu.

Od pantofli do cholewki

Dawniej, a konkretnie rzecz ujmując do lat 20 XIX wieku, kobiety nosiły głównie płaskie i miękkie pantofle. Choć ten typ lekkich bucików odznaczał się stosunkowo wysokim stopniem wygody, to jednak nie należał on do najbardziej praktycznych. Brak odpowiedniego zabezpieczenia stopy dawał się we znaki głównie w okresie jesienno – zimowym. Rozwiązanie tej kłopotliwej kwestii pojawiło się mniej więcej 10 lat później, kiedy to okoliczni szewcy zaczęli proponować swoim klientkom zakup butów sięgających do wysokości kostki lub też kończących się tuż nad nią. Aby obuta w nie stopa sprawiała wrażenie wyjątkowo smukłej, a tym samym niezwykle kobieca, posiadały one dość wąskie zakończenia i sznurowanie zlokalizowane z boku lub z tyłu krótkiej cholewki. Tego rodzaju obuwie było wykonywane zarówno ze skór zwierzęcych, jak i miękkich tkanin, takich jak np. szlachetny jedwab, uznawany wówczas za swego rodzaju symbol kobiecości. Fasony z podwyższoną cholewką bardzo szybko zaczęły cieszyć się uznaniem kobiet. Pokochała je również żona panującego wtedy króla Williama IV. To właśnie na jej cześć zostały one okrzyknięte mianem „Adelaides”.

Guziki czy sznurówki?

Z czasem klasyczna forma botków, pozbawiona jakichkolwiek zdobniczych detali, zaczęła być zdobiona różnego rodzaju elementami. W modzie były głównie hafty oraz wykończenia wykonywane przy użyciu metalicznej nici. Zastosowanie tej drugiej sprawiało, że buty efektownie mieniły się w słońcu, skupiając na sobie wzrok otoczenia. W modzie były również modele z wycięciami, które umożliwiały częściowe odsłonięcie powabnych, kolorowych pończoch.

Mniej więcej w połowie XIX wieku miejsce sznurówek (lub wykorzystywanych w tej roli tasiemek) zaczęły zajmować guziki. Początkowo niewielkie i subtelne guziczki, z czasem zostały zastąpione ich większymi, rzucającymi się w oczy odpowiednikami. Rozwiązanie spotkało się z wyjątkowo ciepłym przyjęciem, wypierając tym samym modele z wiązaniami. Poza tym do łask powróciły obcasy.

Lata 30. i 60. czyli wielki powrót botek

Końcówka XIX i początek XX wieku to czas, gdy sława botek uległa znacznemu przygaszeniu. Na szczęście ich powrót okazał się tylko kwestią czasu. Wielki „come back” botków nastąpił pod koniec lat 20 i trwał aż do połowy lat 40 XX wieku. Wówczas projektanci stawiali głównie na modele sznurowane, z lekko szpiczastym noskiem i płaskim, lub zaledwie 2-3centymetrowym, szerokim obcasem. W połowie lat 40 miejsce botków zajęły lżejsze półbuty, jednak moda na te drugie minęła wraz z początkiem lat 60 XX wieku, kiedy to świat opanowała tzw. beatlemania. Oczywiście było to związane z ogromną sławą topowego wówczas zespołu The Beatles. Członkowie bandu często występowali w klasycznych, czarnych botkach, zapoczątkowując tym samym modę na model botków określany mianem beatlesówek (zbliżonych swoją formą do sztybletów).

Botki – dzięki swojej uniwersalnej formie – towarzyszą nam również w XXI wieku i wszystko wskazuje na to, iż na stałe wpisały się w świat ponadczasowych, obuwniczych trendów. Jeśli więc pragniesz zasilić wnętrze swojej szafy modelem, który nigdy nie straci na aktualności, to opisywany fason z pewnością okaże się strzałem w przysłowiową dziesiątkę.